آسمان پرستاره پرشیا
شرکت خدمات مسافرتی و جهانگردی
جلگه پهناور کرج در 35 کیلومتری غرب تهران، با آب و هوای دلپذیر و چشم اندازهایی طبیعی در دامنه رشته کوه های البرز قرار گرفته است. این شهرستان که با حدود دو میلیون نفر جمعیت، سومین شهر پر جمعیت ایران پس از تهران و مشهد است از شمال به استان مازندران، از جنوب به شهریار و استان مرکزی، از غرب به شهرستان ساوجبلاغ و استان قزوین و از شرق به تهران محدود می شود. گویش قدیم و اصلی این منطقه زبان تات بوده و بر این اساس، کلمه کرج از لغت کاوک به معنی میان تهی ماخوذ شده و این، از ان روی است که کرج میان دره واقع شده است. یکی دیگر از وجوه تسمیه کرج از کلمه کراج است و با سابقه تاریخی آن که در تپه آتشگاه کوه های کلاک، قلعه دختر شهرستانک و بزقلعه اشتهارد در ایام تابستان برای خبر رسانی و دیدبانی آتش افروزی می شده مرتبط است.
دامنه سلسله چگال البرز از دیرباز به دلیل آب و هوای مناسب، رودخانه های جاری و پناهگاه های مطمئن، همیشه محل استقرار و سکونتگاه موقتی و دائم اقوام و گروه های مختلف بوده است. طبق اسناد و منابع تاریخی و آثاری همچون تپه های باستانی آق تپه و مرداباد در حاشیه شهر، بقایای معابد و قلعه ها (قلعه شاه دژ، قلعه دختر، قلعه کلاک، قلعه تنگه کسیل)، دژهای استوار در جاده کرج/چالوس و دیگر آثار تاریخی و باستانی می توان فهمید که در دوران پیش از اسلام، این منطقه از تمدن برخوردار بوده و شاهد استمرار استقرارهای پی در پی بوده است.
هرچند شکل گیری و شهر سازی فعلی آن از اواخر دوره قاجاریه و اوایل دوره پهلوی آغاز می شود و دوران اهمیت کرج به وقتی باز می گردد که شاهراه خراسان که از شهرهایی چون ری، نیشابور و بغداد می گذشت به روزگار تیموریان و ایلخانیان و سپس صفویان به شهرهای مراغه، تبریز سلطانیه و قزوین منتقل گشت.
از این دوران بود که کرج در مسیر توجه قرار گرفت و رو به آبادانی گذاشت. در روزگار سلطنت شاهان صفوی بناهایی در کرج ساخته شد که نمونه بارز آن، بنای امامزاده حسن (ع) در زمان شاه طهماسب است اما با انتقال پایتخت اصفهان توسط شاه عباس تا حدودی از سرعت پیشرفت تهران و کرج کاسته شد. در دوران قاجار که شاهان، توجه خاصی به کرج به عنوان منطقه خوش آب و هوا داشتند کاخ زیبای سلیمانیه توسط فتحعلی شاه قاجار و عمارتی زیبا در شهرستانک توسط ناصرالدین شاه قاجار برپا شد. در این دوره کرج به علت همجواری با پایتخت کشور و قرار گرفتن بر سر راه ارتباطی سلطانیه و تبریز مورد توجه سلیمان میرزا بوده است که مجموعه سلیمانیه به این مقطع زمانی تعلق دارد. در همین دوران سیاحان زیادی از منطقه عبور کرده و یادداشت هایی از خود بر جای نهاده اند که برای دسترسی به اطلاعات جامع تر می توان به این سفرنامه ها مراجعه کرد. اما شروع توسعه و گسترش کرج از سال 1310 شمسی به بعد است که تا به امروز نیز با سرعت جریان دارد. جالب است بدانید که دلیل احداث پردیس کشاورزی کرج به سال حدود1310 نیز به موقعیت عالی محل از نظر تنوع گونه های گیاهی آن برمی گردد. این باغ در زمان قاجار در زمره اماکن ییلاقی بوده و در تاریخ 16/12/1384 به شماره 14665 در زمره آثار ملی ایران ثبت شده است.
در مجموع 51 اثر تاریخی این شهرستان از مجموع آثار تاریخی آن، در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. امروزه شهرستان کرج به دلیل خاک و اقلیم مناسب و قرار داشتن در نزدیکی پایتخت و مسیر راه های اصلی ارتباطی دارای رقم بالای مهاجرت در استان است. در اثبات این حرف، همین بس که شما می توانید با استفاده از اتوبان تهران/کرج تنها در حدود 45 دقیقه به کرج برسید. همچنین نخستین قطار مترو به دلیل پاسخگویی به رفت و آمد ضروری شهروندان با افتتاح میان تهران و کرج راه اندازی شده و هم اکنون خیل عظیمی از مردم روزانه از تهران به کرج و بلعکس از طریق قطار رو گذر مترو سفر میکنند.
برای رفتن به جاده چالوس که در زمره زیباترین جاده های گردشگری کشور محسوب شده و از مسیرهای اصلی برای رسیدن به شمال سر سبز است باید از کرج عبور کرد. در واقع جاده شگفت انگیز چالوس از کرج آغاز شده و تا تونل کندوان، شما همچنان در طبیعت این شهرستان زیبا به سر می برید. سرتا سر این جاده پر از چشم اندازهای رودخانه، کوه و درخت است و پیچ و خم های بسیار و تونل ها و گردنه های آن، جلوه های زیبایی به این جاده می بخشند. سد بزرگ امیرکبیر هم که تأمین کننده بخش اعظم آب تهران است در میان این مسیر قرار دارد. بسیاری از تهرانی ها تعطیلات آخر هفته خود را همراه با خانواده با رفتن به سد کرج یا باغ ها و محیط های حاشیه رودخانه در ابتدای جاده چالوس سپری میکنند. ما هم به شما توصیه میکنیم از فرصتی که طبیعت در اختیارتان قرار داده نهایت استفاده را ببرید و خاطرات خوشی را برای خود بسازید.
این سد که در 25 کیلومتری جاده کرج/چالوس قرار گرفته ، در سال 1337 شمسی احداث شده و رودخانه کرج در پشت سد ، دریاچه ای را ایجاد کرده که چشم انداز بسیار زیبایی دارد. علاقه مندان به گردشگری در طبیعت می توانند از ورزشهای آبی نظیر اسکی روی آب و قایقرانی بر روی این دریاچه لذت ببرند.
در حاشیه ضلع شرقی این دریاچه زیبا، روستایی به نام واریان قرار گرفته است که تنها راه رسیدن به آن، گذر از عرض دریاچه به وسیله قایق است. این روستا در زمره روستاهای هدف گردشگری استان تهران قرار دارد.
این بنای آرامگاهی با قدمت دوره تیموری در کیلومتر 60 جاده کرج /چالوس در کنار روستای میدانک و حاشیه جاده اصلی واقع شده است. بنای سنگی برج میدانک یا برج تهمینه ، مقبره ای است با پلان 8 ضلعی با یک ایوان پیش آماده در سمت غرب، پهنای ورودی ایوان حدود 3 متر است وبا ضخامت دیوارهای طرفین به 60/4 متر می رسد. فضای داخلی برج دارای پلان مربع شکل است که 4 قوس عقب نشسته آن در هر ضلع پلان چلیپایی را در ذهن تداعی می کند. بنا دارای تزئیناتی از جمله قاب بندی وقطار بندی های داخل فضای ایوان و بقعه می باشد. پوشش برج به صورت گنبدی دوپوش (مخروطی، رک) است که در حال حاضر پوشش بیرونی از بین رفته وتنها پوشش زیرین باقی مانده است. مصالح به کار رفته در ساخت برج از جنس سنگ ، گچ و نوعی ملاط ساروج است.
کاروانسرای شاه عباسی که مربوط به دوران صفویه است و در مرکز شهر، ابتدای بلوار امامزاده حسن (ع) قرار گرفته بنائی است به سبک چهار ایوانی با مساحت 3600 متر مربع و حیاط مرکزی به مساحت 900 متر مربع. بنای کاروانسرا از دوره صفویه به بعد کاربردهای متعددی داشته استبه طور مثال در دوره قاجاریه به عنوان یک پایگاه نظامی مورد استفاده بود. در اواخر این دوره اولین مدرسه برزگران و نخستین موسسه کشاورزی در آن تاسیس شد ودر دوره پهلوی هم به عنوان مدرسه فلاحت مورد استفاده قرار گرفت. در ساخت بنا از مصالح آجر ختایی و ملاط گچ و خاک ودر پی بنا و کف حیاط از سنگ رودخانه ای استفاده شده است. کاروانسرا دارای 22 حجره ایوان دار در اطراف حیاط مرکزی و 5 بارانداز در پشت اتاق هاست که یک حوض سنگی در وسط جاده ودو شاه نشین در جهت شرقی وغربی قرار دارد. در حال حاضر، طرح مرمت واحیاء کاروانسرا در حال اجرا بوده و طرح هایی از جمله ایجاد فضاهای فرهنگی/خدماتی، موزه تاریخی و کارگاه هنرهای سنتی بعداز مرمت پیش بینی شده است. این اثر به شماره 1368 در تاریخ 11/1/1356 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
عمارت شهرستانک در کیلومتر 55 جاده کرج/چالوس 40 کیلومتری شرق روستای شهرستانک و دامنه کوه گل گیله در یک منظرگاه طبیعی بسیار زیبا ساخته شده است. این کاخ در دوران حکومت ناصرالدین شاه قاجار به سال 1295 قمری بنا شده و به دو بخش کاملا متفاوت تقسیم شده است. یکی از بخش بیرونی (دیوانخانه) و دیگری بخش اندرونی (حرم سرا). بخش بیرونی کاخ ویا ساختمان دیوانخانه در چهار تراز طراحی شده است. یکی ورودی شاهی است که در تراز اول به شکل نیم دایره دیده می شود. دیگری تراز دوم که حیاطی است با یک حوض مدور و طرفین آن باغچه ای قرار دارد و گوشه شمال غربی حیاط ، حمام خصوصی شاه به شکل سنتی اجرا شده است. با بالا رفتن از 12 پله با یک استراحت در میانه راه به تراز سوم یا حیاط مقابل کاخ می رسیم. در مرکز این حیاط حوضی قرار گرفته که با پایین آمدن آب (آبسره) از پلکان اصلی کاخ و انتقال آن به حوض های دیگر جلوه ویژه ای پدید آورده است. این کاخ در شکل اولیه به صورت دو طبقه بوده و به مرور زمان یک طبقه آن تخریب شده است. تراز چهارم ، ایوان اصلی کاخ است که با دهانه تقریبی 12 متر با دو ستون را به سوی چشم انداز زیبای دره قرار دارد. پلکانی به صورت سرتاسری در مقابل دهانه ایوان قرار گرفته که با ایجاد آبسره، امکان حرکت آبی را که از پشت بنای کاخ روی محور ایوان حرکت می کرد به سمت پایین فراهم می آورد. بخش اندرونی با مساحت 4680 متر مربع دارای دو حیاط مشتمل بر فضاهایی است ودر اطراف دو حیاط و متصل به بخش دیوانخانه 19 اطاق تعبیه شده که عملکرد خدماتی داشته و تعدادی سرویس بهداشتی و همچنین سیستم آب رسانی اندرونی در این حیاط و یک حمام در این بخش در جبهه غربی ساخته شده است. در ساخت بنا از آجرهای خطایی ، در ساخت نمای بخش اندرونی از سنگ و گچ نیمه پخت ودر ساخت حوض ها و حمام ها هم از نوعی ملاط ساروج استفاده شده است. این اثر به شماره 1925 در تاریخ 16/6/1376 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
حمام مصباح در محله قدیمی مصباح واقع در محله مرکزی شهر، بنایی است متعلق به دوره قاجاریه که به دنبال پدید آمدن محلات مسکونی در این منطقه ساخته شده است. همچنین بقایای برج قلعه ای قدیمی در ضلع شرقی بنا مشاهده می شود که بر اثر حفاری های غیر مجاز قسمت اعظم آن تخریب شده و تنها بقایای ناچیزی از آن باقی مانده است. از ورودی بازسازی شده آن که به داخل رفتیدسربینه یا رختکن را مشاهده خواهید کرد که شامل یک گنبد مرکزی است و در طرفین آن چهار طاق چشمه آجری با گنبدهای کوچکتر یا گره پوش دیده می شود. گرمخانه شامل نظافتخانه در سمت جنوبی با پوشش طاق گهواره ای بوده و شاه نشین در سمت شمال، محل شستشو در سمت شمال شرق و جنوب غرب و محل خزینه در سمت غرب قرار گرفته است.
این کاخ در مهرشهر کرج در ضلع شرقی بلوار امام خمینی (ره) قرار گرفته و یکی از کاخ های دوره پهلوی است که برای شمس (خدیجه) خواهر محمدرضا شاه در قسمتی از زمین های 111 هکتاری مهردشت بنا گردیده است. کاخ مروارید از نظر تلفیق نمادهای هنر سنتی با معماری جدید از جمله بناهای شاخص کشور به شمار می آید. بنای کاخ دارای 2500 متر مساحت، شامل فضاهای متعددی از جمله سالن پذیرایی، سالن سینما، سالن بیلیارد و سالن استخر است. یکی از مهمترین و زیباترین فضاهای کاخ، اتاق صدف است که دارای تزئینات مختلفی بوده و نمای بیرونی آن به صورت حلزونی شکل ساخته شده است. در طراحی فضای بیرونی کاخ به منظور ایجاد منظرگاه طبیعی دریاچه ای از سه طرف بنا را احاطه کرده و به طور کلی در شکل گیری و تزئینات ساختمان کاخ از موجودات دریایی الهام گرفته شده است. این اثر به شماره 7067 در تاریخ 12/11/1381 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
عمارت کاخ سلیمانیه که بنای آن متعلق به دوره قاجار است در بافت مرکزی شهر کرج داخل پردیس کشاورزی (ضلع جنوبی) در میان باغ بزرگی قرار دارد. مجموعه کاخ سلیمانیه در بین سالهای 1224 و 1227 هجری قمری به دستور فتحعلی شاه قاجار در یکی از منزلگاه های حد فاصل تهران و چمنگاه سلطانیه زنجان در ییلاق خوش آب و هوای کرج ساخته شد که بعدها به نام پسرش سلیمان میرزا حاکم منطقه کرج سلیمانیه نام گذاری شد. مجموعه سلیمانیه در شکل اولیه دارای ساختمان های متعددی از جمله عمارت گلشن، عمارت در قرمز، باغ فرش آباد، باغ اول و دوم، ساختمان کلاه فرهنگی و ساختمان های متعدد دیگری بوده که از این مجموعه بزرگ تنها ساختمان کوشک آن باقی مانده است. این بنا در واقع جزو نخستین بناهایی در ایران است که بر روی پایه (پیلوت) ساخته شده است. فضای داخلی بنا با تزئینات گچبری و نقاشی های دیواری آراسته شده و در واقع اهمیت و ویژگی خاص این بنا به لحاظ 2 تابلو دیواری (رنگ روغن) از سلاطین قاجار است که بر روی دیوارهای شرقی و غربی تالار مرزی ترسیم شده است. تابلو شرقی آقا محمدخان بنیانگذار سلسله قاجار را به همراه سران ایل قجر نشان می دهد ودر تابلو غربی فتحعلی شاه قاجار نشسته بر تخت به همراه فرزندانش به تصویر کشیده شده است. معمار مجموعه سلیمانیه محمد حسین خان نظام الدوله اصفهانی معروف به صدر اصفهانی از معماران برجسته آن دوران است. نقاش تابلوها هم عبدالله خان نقاش باشی از هنرمندان به نام و مشهور دوران قاجار بوده است. کاخ سلیمانیه به شماره 370 در تاریخ 2/12/1327 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
پل تاریخی معروف به شاه عباسی که در برخی متون به پل دختر معروف است. به طول 61/20 متر و عرض 80/8 متر در ورودی شهر بر روی رودخانه کرج احداث شده است. این پل دارای دو دهانه بوده و مصالح عمده به کار رفته در آن آجر ختایی و نوعی ملاط ساروج است. در بین دو دهانه پل نیز حجره ای طی دوره قاجار در دو طبقه به عنوان تفرجگاه و چایخانه تعبیه شده است. اسناد تاریخی وسفرنامه ها نشان می دهد که این پل در دوره های مختلف تاریخی وجود داشته لیکن در دوره صفویه به دلیل توسعه ارتباطات به شکل فعلی در آمده و البته در دوره های بعد هم تعمیرات و تغییراتی در این بنا صورت گرفته است. این اثر به شماره 3501 در تاریخ 25/12/1379 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. از سال 1330 به بعد عبور و مرور از روی این پل تاریخی ممنوع شده و در کنار آن ، پل سنگی دیگری توسط مهندسان ایرانی ساخته می شود و این پل دوم هم که به لحاظ سازه ای سنگی بوده و دارای استحکام بالایی است در فهرست آثار ملی ایران به شماره 16187 در تاریخ 20/6/1385 به ثبت رسیده است.
امامزاده حسین گوراب در جاده کرج/ چالوس در روستایی به همین نام از توابع ارنگه واقع شده ومتعلق به دوره صفوی است که به دلیل تزئینات داخلی و کتیبه های آن ، دارای ارزش فراوانی است. درخت چنار کهنسال داخل حیاط امامزاده نیز دارای ارزش تاریخی می باشد. این امامزاده در دامنه کوه واقع شده و دارای چشم انداز زیبایی است. بنای امامزاده به ابعاد 7×7 متر دارای پلان مربع بوده واز سه طرف دارای ایوان و رواق الحاقی می باشد که در سال های 73-74 به سبک اولیه بازسازی شده است. تزئینات گچبری بنا مربوط به الحاقات دوره بعد بوده ودرب ورودی چوبی امامزاده که شامل خطوط قرآنی و تزئینات به شکل گل و بوته است از نظر ظرافت و هنرکنده کاری دارای اهمیت ویژه ای است. این بنا و درخت کهنسال درون آن به شماره 968 و تاریخ 21/2/1353 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
بنای امامزادگان ام کبری و ام صغری (س) متعلق به دوره صفویه ودر بافت قدیمی شهر اشتهارد قرار دارد و طبق شجره نامه مدفن دو بانوی بزرگوار از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است. بنای این امامزاده دارای یک ایوان ورودی رو به شمال و یک رواق مستطیل شکل الحاقی متصل به بقعه است. گنبد ساق دار و بلند کاشیکاری شده امامزاده دو پوش بوده و ساقه گنبد از دو قسمت تشکیل شده است. قسمت زیرین دارای نمای آجری و قسمت بالای آن در واقع قاعده گنبد را تشکیل می دهد که با کاشی های لوزی شکل تزئین شده است. این بنا از دو بخش گنبدخانه و شبستان بنا اخیرا بازسازی و از یک فرش انداز به دو فرش انداز گسترش پیدا کرده است. این اثر به شماره 753 در تاریخ 23/1/1346 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
بنای امامزاده سلیمان در 6 کیلومتری شرق اشتهارد متعلق به دوره صفویه به صورت ساختمان زیبایی در کنار جاده کرج / اشتهارد نمایان است. این امامزاده از نوادگان امام موسی کاظم (ع) و از زیارتگاه های مشهور منطقه اشتهارد محسوب می شود. ساختمان امامزاده در میان یک حیاط نسبتا بزرگ قرار گرفته که در ضلع غربی این حیاط قنات آبی جاری است. بنای امامزاده متشکل از یک طاق نمای ورودی را به شمال، رواقها و گنبد خانه است. سقف قسمت رواق به طرز زیبایی پوشش داده شده و از جانب ضلع شرقی این رواق راهی به پشت با مجموعه دارد که دارای طاق های ضربی است. فضای چهارگوش داخل گنبد خانه با طاق نماهایی به هشت ضلعی و سپس توسط طاق بندی های متناسبی به 16 ضلعی تبدیل شده است. این بنای تاریخی به شماره 754 و تاریخ 23/1/1346 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
امامزادگان زید و رحمان یا سه گنبدان در کنار راه اصلی کرج به اشتهارد در روستای رحمانیه واقع شده و مدفن دو تن از نوادگان امام جعفر صادق (ع) است. بنای امامزاده متعلق به قرون 7و8 هجری قمری است و از نظر معماری دارای ویژگی های خاص بوده و یکی از بناهای شاخص مذهبی در منطقه غرب استان تهران محسوب می شود. این بنا دارای سه گنبدخانه و متعلق به سه دوره تاریخی است. گنبدخانه شرقی متعلق به دوره ایلخانی، گنبدخانه غربی متعلق به دوره تیموری و گنبدخانه شمالی در زمان صفویه به بنا الحاق شده است. بنا دارای تزئیناتی از جمله رسمی بندی زیر گنبدها و نقاشی های بسیار ساده با نقوش گل و بوته است که تمامی تزئینات در دوره قاجار اجرا شده. در ساخت بنای امامزاده از آجرهای ختایی و خشت و در پی از سنگ استفاده شده است. این اثر به شماره 755 در تاریخ 23/1/1346 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
آق تپه روستایی است در جنوب مهرشهر کرج و در جنوب آن، تپه ای باستانی به همین نام قرار دارد که قدمت آن به هزاره سوم و چهارم پیش از میلاد می رسد. این تپه محل استقرار و سکونت اقوام مختلفی بوده است. با بررسی و مطالعه نمونه سفال های جمع آوری شده از سطح تپه، 4 دوره تمدنی و فرهنگی در این محوطه تاریخی شناسایی شده که به شرح زیر است:
دوره اول:فرهنگ پیش از تاریخ از هزاره چهارم تا سوم پیش از میلاد با سفالهای قرمز و نخودی و نقوش هندسی به رنگ سیاه.
دوره دوم: سفال خاکستری از نوع ساده با تزئینات ساده شیاری و برجسته در زیر لبه و بدنه ظروف.
دوره سوم:فرهنگ دوره تاریخی با سفال هایی به رنگ نخودی.
دوره چهارم: فرهنگ دوره اسلامی که سفال های این دوره از نوع ساده و مربوط به قرون اولیه اسلامی است.
این تپه تاریخی به شماره 2257 و تاریخ 27/10/1377 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
تپه تاریخی مردآباد در شهر ماهدشت قرار گرفته است. طی بررسی های باستان شناسی انجام شده بر روی تپه، مواد فرهنگی و سفال های جمع آوری شده از روی آن، 4 دوره فرهنگی در این محوطه شناسایی شده که به شرح زیر است:
دوره اول: هزاره پنجم تا سوم پیش از میلاد که سفال های این دوره به رنگ قرمز و نخودی با نقوش هندسی به رنگ سیاه است.
دوره دوم:هزاره اول قبل از میلاد که سفالهای این دوره از نوع خاکستری با نقوش برجسته و نقش کنده در زیر لبه و بدنه است.
دوره سوم:دوره پارتی و ساسانی که سفال های این دوره به رنگ قرمز و دارای نقوش کنده بر روی بدنه ظرف است.
دوره چهارم: دوره اسلامی از قرن 4 تا 9 هجری قمری که سفالهای این دوره از نوع ساده و لعاب دار به رنگهای سبز و آبی فیروزه ای با نقوش ساده است.
لازم به ذکر است این محوطه تاریخی دارای حریم مصوب و علامت گذاری است. این تپه باستانی به شماره 2252 و تاریخ 27/10/1377 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
در جاده کرج/ چالوس از محلی به نام پل خواب یک راه فرعی خاکی جدا می شود که پس از طی 7 کیلومتر به روستای ورزان می رسد. جاده این روستا پر پیچ و خم اما مناظر بسیار سرسبز و زیبایی دارد. به فاصله کمی از روستا در داخل دره ای نسبتا عمیق آبشار ورزان نمایان است.
این غار در 4 کیلومتری جاده کرج/ چالوس و روستای کهنه ده در دامنه کوه واقع شده است. غار یخ مراد یکی از زیباترین غارهای استان تهران است و قدمت آن به دوره دوم زمین شناسی (50 میلیون سال قبل) می رسد. این غار با دهانه ای به طول 7 متر و ارتفاع 3 متر، دارای سه دهنه تالار و سه یخچال زیرزمین و هفت حلقه چاه است که در قسمت های مختلف غار قرار دارند. از پدیده های طبیعی و بسیار جذاب غار، آن است که در تمام فصول سال قندیل های یخی بسیاری در دهلیزهای مختلف غار قرار دارند و ارتفاع بعضی از آنها حتی به 2 متر هم می رسد. این اثر طبیعی به شماره 6573 و تاریخ 10/10/1381 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
در جاده کرج/ چالوس قبل از خوزنکلاه در سمت راست جاده و پس از گذشتن از روستاهای ارنگه سرزیارت، گوراب و سیجان، در منتهی الیه جاده، روستای خور واقع شده که در ابتدای روستا بر دامنه کوههای بلند گندم چال، پیست اسکی قرار دارد و با کمی عبور از پیچ و خم های کوه های جنوب روستای خور به مناظر زیبای طبیعی و آبشار خور می رسید.
کرج به دلیل آب و هوای مناسب ، رودخانه های جاری، خاک حاصلخیز و طبیعت سرسبز خود در گذشته باغشهر نامیده می شده و در دهه 50 شمسی یکی از قطب های مهم کشاورزی و باغداری بوده است. هرچند که امروز از آن همه سرسبزی، اندکی باقی مانده اما باز هم این شهرستان ظرفیت جذب گردشگر را از طریق جاذبه های طبیعی داراست. سه باغ جهانشهر، سیب مهرشهر و کاخ مروارید نیز میراث طبیعی برجای مانده از همان دوران هستند که تا به امروز باقی مانده اند. این باغ ها به مثابه بخش مهمی از دستگاه تنفسی این شهرستان عمل می کنند. نخستین باغ ثبت شده در فهرست آثار ملی ایران، باغ جهانشهر است که در تاریخ 8/5/1385 به شماره 15849 به ثبت رسیده و در مرکز کرج واقع شده است. محدوده این باغ حدود 70 هکتار تعیین شده است. باغ سیب مهرشهر کرج با حدود 400 هکتار وسعت در نزدیکی کاخ مروارید شمس قرار گرفته و دارای درختانی کهنسال و چشم اندازی زیبا است. باغ کاخ شمس (مروارید) هم به عنوان حریم درجه یک کاخ ثبت شده و هیچگونه ساخت و سازی در آن انجام نمیشود.
پیست اسکی دیزین در جاده کرج/ چالوس، کیلومتر 70 جاده فرعی، روستای ولایت رود واقع شده است. این روستای زیبا به دلیل وجود پیست اسکی و همچنین دره ولایت رود، کوه ها و دشت های آن به عنوان روستای هدف گردشگری معرفی شده است. پیست دیزین در سال 1348 تأسیس شده و در شماره 4020 معروف جهان قرار دارد. این پیست دارای سه مسیر تله کابین، دو مسیر تله سی یژ، 23 پیست اسکی و هفت تله اسکی است که در فصول مختلف سال پذیرای علاقمندان اسکی و سایر ورزشهای تابستانی و زمستانی است. در این پیست همچنین مسیرهایی برای کوهپیمایی وجود دارد که ورزشکاران به صورت تفریحی به صعود آن می پردازند. پیست اسکی دیزین به دلیل برخورداری از امکانات آموزشی و زمین های تنیس، والیبال، زمین بازی کودکان پیست اسکی روی چمن و نیز بلندی هایی برای کوهپیمایی، راه پیمایی و اسب سواری در واقع یک مجموعه ورزشی/ تفریحی است که همواره مورد استفاده قرار می گیرد.
پشتیبانی 24 ساعته
دیدگاهتان را بنویسید