آسمان پرستاره پرشیا
شرکت خدمات مسافرتی و جهانگردی
شهرستان پاکدشت در جنوب شرقی استان تهران و در مسیر محور بزرگراه امام رضا (ع) قرار دارد که وسعتی معادل 750 کیلومتر مربع از مساحت استان تهران را به خود اختصاص داده است.اظهارات پژوهشگران، بسیاری از روستاهای پاکدشت نام هایی باستانی دارند و به همین لحاظ این شهرستان از نظر باستان شناسی دارای اهمیت ویژه ای است.نتایج به دست آمده از کشفیاتی که طی سال های اخیر صورت گرفته نشان می دهد که پاکدشت علاوه بر اهمیت از لحاظ سابقه سکونت بشر، یکی از مراکز مهم تمدن ایران بوده به طوری که این دشت تاریخی کهن را در دل خود جای داده است.
پاکدشت از نظر آب و هوا گرم و نیمه خشک بوده ولی قسمت های شمالی آن به دلیل وجود ارتفاعات معتدل است. متوسط بارندگی در پاکدشت 180 میلی متر در سال است و بادهای موسمی معمولی ترین بادهای منطقه هستند که در اوایل بهار و اواسط پاییز در آن می وزند.اگر شما به گل و گیاه علاقه مند هستید فرصت سفر به پاکدشت را هرگز از دست ندهید. مردمان این شهرستان با بهره گیری از نعمت های خدادادی نظیر آب رودخانه جاجرود، اقلیم مناسب و خاک حاصلخیز پرورش گل و گیاه یا به عنوان یک شغل اصلی انتخاب کرده اند و امروز نقش عمده ای در بازارهای گل و گیاه داخل و حتی خارج از کشور دارند.
امروزه می توان چنین تعبیر کرد که طراوت گل های زیبا با اکوسیستم پر رمز و راز کویر در هم آمیخته و پاکدشت را به شهری تبدیل کرده است که گل های زیبایش زینت بخش خاطرات شیرین بسیاری از ماست.پیشنهاد ما به شما این است که در یک روز تعطیل پایان هفته با 30 دقیقه رانندگی از طریق جاده امام رضا (ع) به 15 کیلومتری تهران رفته و از باغ های گل و گلخانه های سنتی، نیمه سنتی و مدرن پاکدشت دیداری داشته باشید. مسافران جاده امام رضا (ع) هم می توانند بر سر راه خود سری به این باغ های با طراوت بزنند. به شما اطمینان می دهیم که با دست پر از پاکدشت باز خواهید گشت.وجود بیش از50 اثر تاریخی و مکان گردشگری که تا کنون 30 اثر تاریخی آن در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، باغات و گلخانه های متعدد پرورش گل و گیاه، روستاهای هدف گردشگری و میراث معنوی عشایر پاکدشت،این شهرستان را دارای چشم اندازی خوب در عرصه گردشگری کرده است.
از جاده امام رضا (ع) که به سمت شمال می رویم بعد از محله های یبر داغلان و حصارامیر و امامزاده محمد (ع) به روستای هدف گردشگری توچال می رسیم. این روستای زیبا دارای آب و هوای خنک و مناسبی برای گردش های یک روزه و یا حتی ساعتی است. اقلیم این روستا کوه پایه ای بوده و دارای عشایر است. میوه های دانه ریز از جمله انار و انجیر از محصولات روستای توچال اند. همچنین این منطقه گردشگری دارای شرایط مناسبی برای صخره نوردی است.
در سفر به شهرستان پاکدشت بازدید از آب انبار حیدرآباد را هم جزو برنامه های خود قرار دهید. این آب انبار در مرکز روستای حیدرآباد واقع شده که در گذشته ای نه چندان دور از رونق و آبادانی ویژه ای برخوردار بوده است.
قدمت بنای این امامزاده معاصر است ولی بر اساس شواهد تاریخی، بنای اولیه مربوط به دوره قاجاریه بوده که در اثر نوسازی از بین رفته است. امامزاده در فاصله 3 کیلومتری حصار امیر و غرب روستای ده امام واقع شده است.
هم اکنون بنای امامزاده دارای دو مناره رفیع و گنبد طلایی رنگ است. پیرامون بنا گورستان اهالی قرار گرفته و قبور متعدد قدیم و جدید در آن مشاهده می شود.
این بنا در فاصله 1000متری شمال شرق روستای آفرین واقع شده و شامل ایوان اصلی، دو ایوان کوچک در کنار ایوان اصلی و فضای گنبد دار مقبره است. بنا از داخل مدور و از بیرون به صورت مربع است. با توجه به سبک معماری و ساختار بنا میتوان آن را مربوط به دوره قاجار دانست ولی در نمای خارجی و داخلی آن طی سال های اخیر تغییراتی داده شده است.
این اثر در تاریخ 1/7/1382 به شماره 10313 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
برای گردشگرانی که به معماری بناها اهمیت می دهند بازدید از این بنا به دلیل وجود ساختار گنبد آن بسیار جالب است. برای رسیدن به این امامزاده باید به جنوب روستای فیلستان بروید تا از این بنا که متعلق به دوران صفویه است بازدید کنید.
این اثر در تاریخ 1/7/1382 به شماره 10310 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
عشایر مستقر در پاکدشت به 4 طایفه اصلی تقسیم می شوند:
1/ عشایر قجر یا قاجار
2/عشایر عرب
3/ عشایر کرد: پازوکی ها، سیاه منصوری ها، چگنی ها، قراچول ها، کردبچه ها، بوربورها
4/ عشایر لر که به هداوندها معروف اند.
طوایف و اقوام مختلف این منطقه هرچند که دارای فرهنگ، زبان و اعتقادات خاص خود هستند اما با ترکیبی واحد زندگی می کنند. در واقع نیاز، آنان را وادار به این کرده است که زبان واحدی داشته باشند و گاه چنان در هم آمیخته اند که تفکیکشان دشوار است. زبان رسمی شان فارسی است هرچند به زبان و لهجه های متفاوتی سخن میگویند. وجود این گویش های غیر رسمی بازتاب کوچ عشایر در ادوار مختلف تاریخی به این منطقه بوده است.
این یخچال در دوران قاجار توسط خانمی به نام گلین به نیت خیر و با هزینه شخصی برای استفاده اهالی روستا ساخته شد.
حوضچه یخگیری از یخچال در زمستان پر میشد و سپس یخ های آن را قطعه قطعه کرده و داخل مخروطه افکن زمین می ریختند که انتهای آن چاهی بود و روی آن را با علف های تر پر می کردند.
به این ترتیب آب ذوب شده تا تیر ماه باقی می ماند و یخ، از طریق ساختمان جلوی آن به مردم عرضه می شد.
این اثر در تاریخ 2/12/1376 به شماره 1967 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این پل که از پل های دوران قاجار است به سفارش یک خانم ساخته شده تا زائرانی که قصد رفتن به خانه خدا را داشتند بتوانند به راحتی از آن عبور کنند.
این پل در موقعیتی استراتژیک و در جنوب روستای جیتو واقع شده است.
این اثر در تاریخ 1/7/1382 به شماره 10328 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این تپه قلعه که به فاصله یک کیلومتری از جنوب غربی دهستان فیلستان واقع شده است با 20 هزار متر مربع مساحت، در شمال تپه های بزرگ استان تهران محسوب می شود. از لحاظ تاریخی می توانید با توجه به آثار سفالینه و موادی که در آن یافت شده است به قدمت تپه که به هزاره اول قبل از میلاد بر می گردد پی می برید. در دوران اسلامی قلعه ای بر روی این قلعه احداث شد.
این اثر در تاریخ 1/7/1382 به شماره 10332 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
محوطه باستانی تپه و قلعه محمودآباد در فاصله 2 کیلومتری جنوب غربی دهستان فیلستان واقع شده و بر اساس شواهد موجود، قطعات سفال و اهجام فرهنگی به دست آمده از این تپه قلعه مربوط به اواخر هزاره اول قبل از میلاد و بعد از آن می باشد. اگرچه تپه قلعه فوق آسیب فراوان انسانی و طبیعی را به خود دیده ولی همچنان عظمت خود را حفظ کرده است.
عمارت ناصریه که به عمارت کاخ ناصرالدین میرزا معروف است در دو طبقه و با پوششی شیروانی ساخته شده که در شمال روستای جمال آباد واقع است. این بنا در دوران گذشته به ناصرالدین میرزا یکی از فرزندان مظفرالدین شاه تعلق داشته و به دلیل قدمت تاریخی آن بارها مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است. این بنا با شماره 10333 و تاریخ 1/7/1382 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
پشتیبانی 24 ساعته
دیدگاهتان را بنویسید