شهرستان الیگودرزبا مرکزیت شهر الیگودرز در محدوده 49 درجه و 42 دقیقه شرقی
و33 درجه و24 دقیقه عرض شمالی د رشرق استان لرستان واقع شده است.
این شهرستان این شهرستان از شمال با استان مرکزی، از جنوب با استان خوزستان،
ازغرب با استان چهارمحال و بختیاری، از شرق با اصفهان و از غرب با شهرستان ازنا هم مرزمی باشد.
شهرستان الیگودرزبا مسا حتی بالغ بر6897 کیلومتر، وسیع ترین شهرستان لرستان به شمارمی رود
دارای 5 به نام های مرکزی، ززوماهرود، بشارت، بر برود غربی وبربرود شرقی، زلقی و 4 شهر، الیگودرز،
شول آباد و چمن سلطان و یازده دهستان به نام های: خمه، پاچه لک شرقی، فرسش، زَز شرقی، زَز غربی،
ماهرو، یشکوه ذلقی شرقی و بشارت می باشد.
این نوعی آئین و رسم گورآرائی ( آراستن گور)، در میان قوم بختیاری است که در میان سایر اقوام دیده نشده یا کمتر مشاهده شده است.
پیشینه استفاده از نماد شیر در فرهنگ و ادبیات ایرانیان ریشه ای باستانی دارد.
«شیرسنگی» یا «بردشیر» تندیس هایی است که مردم الیگودرز در قدیم الایام برای سنگ قبرهای متوفیان خود به کار می برند.
قبرستان روستای پز الیگودرز نیز یکی از قبرستان های قدیمی است
که قدمت مقبره های شیر سنگی برد شیرهای آن به اواخر دوره قاجار می رسد.
قرار دادن شیرسنگی بر مزار چهره های سرشناس و بزرگان ایل یکی از آئین های عشایر بختیاری بوده
تا یادآور تاریخ پر فراز و نشیب این قوم باشد؛
شیر در فرهنگ اقوام ایرانی جایگاه ویژه ای دارد و مجسمه های شیر سنگی الیگودرز که به نماد شجاعت،
رشادت، مردانگی این قوم به کار می رفته در گویش بختیاری «بردشیر» گفته میشود
و با توجه به جایگاه متوفی در نزد ایل در اندازه های مختلف ساخته می شده است.
از انجا که مردم این منطقه شیرسنگی ها را به نشان دلیر مردی بر روی قبر مردگان نصب می کردند
این اشکال را تنها برای مردگان مرد به کار می برند و برای متوفیان زن از سنگ قبرهای هم سطح با قبر استفاده می کردند.
در شهرستان الیگودرز سه غار دستکند مطرح بزرگ وجود دارد.
که شامل غار«دورک»، غار«ارجنک» و غار «دزور» است. این سه غار بزرگ، غارهای بزرگ شرق لرستان محسوب می شوند.
غار «دورک» سه طبقه، غار «دزور» دو طبقه، و غار «ارجنک » پنج طبقه تشخیص داده شد.
پیشینه سکونت در غار ارجنک و غار دورک با توجه به سفالینه هایی که از آنجا کشف شده،
به دوره اشکانیان برمی گردد. گمان می رود برای مراسم و آیینهای نیایشی (مهرپرستی) مورد استفاده قرار می گرفته است.
در دوره های بعدی به ویژه دوره های اسلامی ؛ قرن های ششم،هفتم و هشتم(سلجوقیان،مغولان،ایلخانان)،
این غارها مورد استفاده قرار گرفته اند. احتمال می رود کاربری ها آنها در این دوران دفاعی و به منظور اقامت های اضطراری بوده است.
امامزاده محمد بن حسن یکی از مکان های زیارتی و گردشگری شهرستان الیگودرز واقع در جنوب شرق استان لرستان است
که هرساله میزبان گردشگران بسیاری از نقاط مختلف لرستان و ایران است.
این امامزاده در بین بقاع متبرکه شهرستان الیگودرز مقام و منزلت ویژه ای دارد.
این مکان مقدس در فاصله 130 کیلومتری از شهر الیگودرز قرار دارد.
مسیر منتهی به مقبره امامزاده جاده ای خاکی و کوهستانی است که البته مقداری از این جاده روستایی آسفالت است.
در مسیر این امامزاده مناطق زیبایی چون آبشارآب سفید، قبرستان باستانی بزنوید (بزنوی)، دورنمای سد رودبار، کوه قالی کوه وجود دارد.
این روستا از اطراف به ارتفاعات پربرف و مرتفع ،کمربسته و سیاه تیر محدود می شود.
آب و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و در زمستان سرد است.
روستای گایکان از پیشینه تاریخی نسبتا طولانی برخوردار است و یکی از روستاهای قدیمی استان لرستان به شمار می آید.
آرامگاه امامزاده ابراهیم از آثار تاریخی و مذهبی این روستاست.
پوشاک مورد استفاده مردم روستای گایکان را لباس های محلی بختیاری تشکیل می دهد.
لباس مردان شامل سربند، کلاه نمدی، شلوار گشاد، شال کمر و گیوه است.
مهم ترین محصولات صنایع دستی و بافته های روستایی قالی، گلیم و جاجیم است.
آبشارچکان در جنوب غربی الیگودرز در دامنه ارتفاعات مشرف بر دره چکان در فاصله 141 کیلومتری شهرستان
خرم اباد به ارتفاع 30 متر و عرض تاج 4 متر قرار دارد.
اطراف آبشار منطقه ای وسیع با فضایی مطلوب و دل انگیز است که در دو الی سه کیلومتری آن امامزاده ای به نام «ابوعلی» واقع شده است.
آب این آبشار در اواخر پاییز به مرور خشک می شود ودر روزهای اولیه فصل بهار مجدادا با همان فوران به بیرون می جهد.
آبشارچکان یکی از عجایب و زیبایی های طبیعت استان ترستان محسوب میشود.
در کنار آبشار پوشش گیاهی و درختانی همانند گردو، زالزالک، گلابی، چنار،کیکم، بید، بلوط و. . . وجود دارد.
آبشار آب سفید یکی از جاذبه هایی است که در شهر الیگودرز قرار دارد و معروف به عروس زیبای آبشارهای ایران است.
این آبشار زیبا و دیدنی در منطقه ذلقی الیگودرز و به فاصله حدود 70 کیلومتری جنوب الیگودرز واقع شده است،
ارتفاع این آبشار حدود 65 متر است و عرض تاج آبشار آن در فصل پرآبی به حدود 8 متر می رسد.
این آبشار از دل، کوه به بیرون سرازیر می شود و سپس در مسافت کوتاهی به یک حوضچه تبدیل میشود.
این جاذبه در فصل بهار پذیرای گردشگران زیادی است و پوشش جنگلی و گیاهی در اطراف آبشار، زیبایی و طراوت خاصی به این منطقه داده است.
آبشار آب سفید به رود، رودبار لرستان می پیوندد و سرانجام به دز میریزد.
در 97 کیلومتری شهرستان الیگودرز منطقه ای به نام شول آباد واقع است
که یکی از بلندترین آبشارهای ایران به نام آبشاربرنجه در آن قرار دارد.
این آبشار که با نام تاف نیز شناخته می شود از سه طبقه تشکیل شده است.
آبشار برنجه در تمام فصول سال آب دارد؛ آبی که آن را از چشمه هایی در بالا دست خود تأمین می کند.
به دلیل کاهش بیش از حد آب در فصول غیر از بهار، از این آبشار به عنوان آبشاری فصلی یاد میشود
اما بومیان منطقه همچنان بر دائمی بودن آن تأکید دارند. منطقه ای که آبشار در آن واقع است
یکی از مناطق صعب العبور دراستان لرستان می باشد،
به همین دلیل اندازه گیری دقیق آبشار امری غیر ممکن به نظر می رسد و باید به اندازه گیری های تقریبی اکتفا کرد.
این اندازه گیری ها اعداد و ارقام مختلفی را بیان میکنند و به مقادیری از 200 متر تا 500 متر، 750 متر و 800 متر اشاره دارند.
شهرستان دلفان در شمال استان لرستان واقع شده، محدوده این شهرستان از شمال شرق با استان همدان ،
از شمال غربی با استان کرمانشاه ، از جنوب غربی با شهرستان کوهدشت و از جنوب شرقی با شهرستان سلسله (الشتر) هم مرز است.
نورآباد قبلأ بنام « دم آویزه» مشهور بوده ودارای دو بخش به نام های مرکزی و کاکاوند می باشد.
قسمت های شمالی این شهرستان جزو بخش کاکاوند و قسمتهای جنوبی آن در محدوده بخش مرکزی قرار دارند.
وجه تسمیه نورآباد برگرفته از نام طایفه نور علی (نیرعلی) است که یکی از طوایف بزرگ ساکن در منطقه هستند.
اهالی منطقه اعتقاد خاصی به این امامزاده دارند و از کرامات و معجزات فراوان این امامزاده سخن میگویند.
نسب آن را به امام موسی کاظم (ع) و او را برادر بزرگ امام رضا (ع) می دانند.
ضریح آن را مردم نهاوند هدیه کرده اند و درب قدیم آن را یکی از بزرگان و مشاهیر منطقه دلفان به نام «یوسف خان امیربهادر»
در دوره پهلوی برای بنا ساخته است. در کنار مقبره بابا بزرگ مقبره دیگری به نام «کال نازار» وجود دارد
که هر دوی این مقابر را «اورل اشتاین» در سال 1936 مورد شناسایی قرار داده است.
مهراب کوه با پوششی درختی انبوه، یکی از زیباترین کوهستان های استان است.
صخره های سر به فلک کشیده مهراب کوه، زنجیروار به هم پیوسته می باشند.
این کوه از دو نیمه مهراب کوچک و مهراب بزرگ شکل گرفته است، که هر کدام پوشیده از درختان کهنسالی چون گردو،
سماق، زالزالک، آلو،انگور، انجیر، سیب و گلابی وحشی هستند.
محوطه گورستانی باباجیلان در رأس ارتفاعات کوه سرکشتی (منطقه ای به نام اّشکِنی) قرار گرفته است.
فاصله این محوطه تا شهر نورآباد 45 کیلومتر و تا روستای باباجیلان در جنوب غربی 3 کیلومتر است.
شیوه تدفین در این گورها با جنینی است و در کنار تدفین اشیایی مفرغی،آهنی و سفالی یا مهره های تزئینی از جنس عقیق،
صدف و استخوان به دست آمده است.
مقبره حسن گاویار در منطقه میربگ شهرستان دلفان در 15 کیلومتری جنوب غربی شهر نورآباد واقع شده است.
حسن گاویار یکی از عارفان و بزرگان منطقه بوده که بومیان منطقه احترام خاصی برای وی قائل هستند.
این مقبره تاریخی بر روی تپه ای باستانی قرار دارد وبا پلانی مستطیل شکل متعلق به قرون پنج و شش هجری است.
منطقه حسن گاویار در دلفان منطقه ای بکر و به اصطلاح بهشتی در زمین است
و در ایام بهار و تابستان پذیرای بسیاری از بازدید کنندگان و طبیعت دوستان از اقصی نقاط ایران می باشد.
این مقبره تاریخی به شماره چهارهزاروصد و پنجاه هفت در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
این روستا در دهستان کاکاوند شرقی قرار دارد. مردم این روستا ه زبان لکی تکلم میکنند
و بعد از روستای هزار خانی دومین روستای پرجمعیت بخش کاکاوند محسوب می شود.
این روستا در ارتفاع 1700 متری از سطح دریا و در دامنه کوه چیاوزان واقع شده است.
این کوه دارای طبیعتی بکر می باشد و با توجه به چشمه های فصلی اش ،هر ساله میزبان هزاران میهمان طبیعت گرد می باشد؛
چشمه وزم و علی جان از جمله جاذبه های دیدنی این منطقه می باشد.
فاصله روستای گلستانه از شهر نورآباد (مرکز شهرستان دلفان) 36 کیلومتر و از هفت چشمه (مرکز بخش کاکاوند) 6 کیلومتر می باشد.
در جنوب این روستا رود گیزه رود ( بادآور) ، واقع شده که دارای طبیعتی زیبا و مکانی مناسب برای ماهی گیری است.
چشمه جوشان و طبیعی آبگرم در منطقه ای سرسبز با چشم انداز زیبای رشته کوه زاگرس چشمان هر بیننده ای را خیره می کند.
این چشمه زیبا در 60 کیلومتری غرب، شهر نورآباد بین 2 رشته کوه «گله» و «سفید کوه» در محل تلاقی 3 رودخانه گاماسیاب،
گیزه رود و سیمره قرار دارد. مردم از این چشمه به خاطر داشتن مواد معدنی همچون ترکیبات سولفات کلسیم،
گوگرد، سولفور،دی کربنات منیزیم و خواص طبی بی نظیر و التیام آور آن برای درمان بسیاری از بیماری های مفصلی ،
عفونی و. . . . استفاده می کنند. آبدهی این چشمه 30 لیتر در ثانیه و دمای آن 60 درجه سانتی گراد است و از اعماق زمین می جوشد.
پشتیبانی 24 ساعته
دیدگاهتان را بنویسید